در چنین چهارچوبهای اخیراً در «اندیشه پویا» شمارۀ دوازده، توسط سردبیر آن نوشتهای درج گردیده است تحت عنوان «فدائیانِ جهل و کاش امیرپرویز پویان خاطرات فیدل کاسترو را خوانده بود». البته نویسندهی آن، با چنین نوشتار مغرضانهای و با فرار از طرح مملوسترین حقایق، جای هیچگونه سئوالی پیرامون جایگاه و موقعیت خود بهجا نهگذاشته است و هر انسان منصفی میتواند، بناحقی اینگونه قلمها و تعلق آنان به بالائیها را پی ببرد. این نوشته، سراسر جعل، تحریف و تخریب کمونیستهاییست که آمده بودند و سر آخر جان دادند تا خلقشانرا آزاد کنند. در یک نگاه گذری و ساده، قصد و هدف گردانندهگان «اندیشه پویا»، شستشوی مغزی نسل جوان امروزی و آینده، از کارکردهای انقلابیون و کمونیستهای دُورههای پیشین، چپ ستیزی و همچنین وارونه جلوه دادن رخدادهای مهم و تاریخیایست که فقط و فقط از عهدهی کسان، سازمانها و نهادهایی بر میآید که کاری به حقیقتگوئی، کاری به امانتداری و کاری به آگاهسازی نهدارند. بر این اساس، اینگونه نوشتهها قابل نقد و رد نیست؛ با این منطق که، فاقد پایهایترین پرنسیبهاست؛ با این منطق که، زبان انقلاب با زبان ضد انقلاب و مدافعین چنین نوشتههایی، انتخاب زبان دیالوگ و تبادل نظر بهمنظور روشنگری و کشف حقایق نیست. با چنین نوشتهها و افرادی، و یا با چنین ارگانها و نهادهایی نه جایز و صلاحست، وارد مجادلههای فاکتوری شد، و نه صحیحست به بحثهای اثباتی – اقناعی پرداخت. دلیل آن به منش، اخلاق و منطق انقلابیون راستین و کمونیستهایی بر میگردد که در خلاف منطق و منش سردبیر نشریهی «اندیشه پویا» قرار دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر