دولت ها و پناهند گان
سیاستِ «خیرخواهی» و «انسان دوستی» بعضاً دولت های سرمایه، به سر رسیدُ، دیوارهای سیمی مرزها، بلندتر، طول و درازتر، و همچنین نگهبانان طبقات حاکم برای جلوگیری از ورود پناهنده گان، به اماکن غیر جنگی، بیشتر شده است. به بیانی روشن تر، بهره برداری های سیاسی، بمنظور ورود نیروی کارِ تازه و ارزان، و آنهم به بهانۀ وفاداری به «اخلاق بشری» خاتمه یافته استُ، بار دیگر، تدابیر امنیتی و پیگیری سیاست های آزار و اذیت مردمِ جنگ زده و آواره گان، به سر تیتر وظایفِ سرمایه داران تبدیل گردیده است. طبیعتاً و بدُرست، عزیمت هزاران انسان، از محیط و کاشانۀ خود، موجبِ موج عظیمی از عکس العمل ها، در اقصا نقاط دنیا گردیده است؛ آواره گان و انسان هایی که به دلائل سیاست های امروزی به اصطلاح نوعدوستان، بار توهین، خواری، و هم چنین مرگ را به دوش – کشیده و – می کشند، تا در آینده ای نامعلوم، کمی آسوده تر ادامۀ حیات دهند
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر