دریادمان امیرپرویزپویان رحمتالله پیرونذیری واسکندرصادقینژاد
بنابراین و بر مبنای چنین واقعیاتی و به چه دلیل نمیتوان تفاوتی مابین کمونیست امروزی با کمونیست دیروزی قائل شد؟ به چه دلیل نمیتوان کارکردهای امروزی جریانات به اصطلاح مدافعی آن رفقا را همردیف با سیاست و تاکتیکهای آنان قرار نداد و نام اینان و «سازمان»شانرا به حساب میراثخواران نگذاشت؟ متأسفانه رفتار و کردار «دنباله»روان راهِ آن رفقا دارد دو کارکرد کاملاً متفاوت را بنمایش میگذارد. دلیل این امر واضح است، چرا که تعلقات مغایر از هم است؛ چرا که آن سیاست – و متد کاری پویانها – در خدمت به شکستن جو خفقاق حاکم بر جامعه و در خدمت به ایجاد فعالیتهای کمونیستی مطلوبتر و ارتباط با پایگاههای اجتماعیاش بود و در مقابل این سیاست در انتظار نشسته است. آن سیاست نویدبخش، امید دهنده، تأثیرگذار و جذب کننده بود و این سیاست ناامید کننده و رمنده است. آن سیاست پای بهمیدان عملی مبارزه گذاشت و تا آخرین لحظه در میادین متفاوت مبارزاتی حضور داشت و علیرغم تور گستردهی پلیسی و بی امکانی و دهها کمبود، رژیم سراپا مسلح را به مصاف طلبید و این سیاست در کمین, «فرصت» اهداء شده نشسته است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر