نظر منتقدان پیرامون رویداد سیاهکل – مشخص و خطاب و بحث این نوشتهی کوتاه، با مخالفین آن نیست و همچنین، نه جایز و صلاحست تا هر ساله و هر باره، به مجادله و جدل با ایدههایی بپردازیم که سالها و دهههاست، تکلیف خود را با تئوری مبارزهی مسلحانه – و آنهم بهعنوان یگانه راه رهائی کارگران و زحمتکشان از زیر یوغ رژیمهای سراپا مسلح و خشن حاکم بر ایران – مشخص نمودند، بلکه بحث و هدف فعلی آن است که ببینیم مدافعین نظری آرمان سیاهکل در چه حال و هواییاند و چگونه دارند بعد از دههها بیعملی و بیحضوری، بر پیشانی و بر سر در سازمانِ خودی، همان نام و نشانی را حک مینمایند که رفقای دههی چهل انتخاب نمودند؟ خلاصه اینکه آیا میتوان سخن از ایثارگری، برخورد سالم و سازندهی آن رفقا را بهمیان آورد و در عمل کیلومترها از آنها فاصله گرفت؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر