جند روز پیش نوشته ای از اقای نادر احمدی در مورد پناهندگان و فدراسیون پناهندگی مشاهده کردم .در اینحا لازم دیدم به عنوان مسئول صدور نامه های تائیدیه به پناهندگان برای روشن شدن افکار عمومی توضیحاتی درمورد اظهارات اقای احمدی بدهم .
ایشان نوشته اند :
آیا آنانی که به خارج از کشور کوچ می کنند پناهنده واقعی هستند و جانشان در خطر است؟
چه کسی میتواند به خود این اجازه را بدهد که کسی را پناهنده واقعی بداند یا نه؟این سوال را یو ان جلو پناهندگان میگدارد و از انها مدرک و شاهد میخواهد نه ما .
ما درفدراسیون سراسری پناهندگان ایران این را جق هر انسانی میدانیم که الارقم مذهب و فعالیت سیاسی و رنگ پوست ووو آنها در هر کجای این دنیا میخواهند زندگی کنند. و به تمام پناهندگان تا جایی که قادر باشیم کمک میکنیم و تنها به کسانی که با جمهوری اسلامی همکاری میکنند جواب رد میدهیم.
ایشان میگویندچند نفر از آنان(پناهندگان) در کنار زندگی روزمره در فعالیت های سیاسی نیز شرکت می کنند؟
به نظرمن تعداد قابل توجهی در فعالیتهای سیاسی شرکت مکنند اما کاش بیشتر از اینها بودند. با توجه به تعداد کم مان جمهوری اسلامی از ما وحشت دارد و همیشه دست به تهدیدمان میزندوترورمان میکند.
در ضمن اقای احمدی گرامی مگر همه انسانها موظف هستند در فعالیت سیاسی شرکت کنند ؟واگر نه شما به انها کمک نمکنید؟ چطور است قبل از کمک به انها برگه تعهد نامه ای جلو انها بگزاریم که بعد از پناهندگی مجبورند فعالیت سیاسی آنهم از نوعی که ما برایشان تعین میکنیم شرکت کنند ؟ باور کنید پناهنده در این صورت به جمهوری اسلامی پناهنده میشو د .
ما انسانها را آزاد در انتخاب زندگیشان میدانیم و برای اینکه حتما در خدمت ما باشند از حق انسانیشان دفاع نمیکنیم.
ایشان مگویند"چه کسی است که نداند که تمام ایرانیان متقاضی پناهندگی در کشورهای اروپایی و آمریکایی برای اخذ اجازه اقامت مدعی می شوند که در ایران جانشان در خطر بوده است"
انسانها دست به هر اقدامی میزنند تا از شر جمهوری اسلامی نجات پیدا کنند. چرا به انسانها ایراد میگرید که میخواهند رها شوند؟چه از نظر سیاسی و یا اقتصادی. به جای آن به مردم کمک کنید که سازمان دهی کنند و جمهوری اسلامی را سرنگون کنند. اجازه بدهید مردم تعم آزادی و شرایط بهتر اقتصادی را لمس کنند.
آقای احمدی میگوید" و متآسفانه سازمان های پناهندگی و گروههای سیاسی نیز آتش بیار این معرکه هستند و بدینترتیب مرز بین یک پناهنده واقعی و یک مهاجر اقتصادی مخدوش شده است"
جه کسی گفته که فقط پناهندگان سیاسی اجازه دارند که به آزادی برسند و بقیه مردم باید در جهنمی که جمهوری اسلامی ساخته حسرت یک لحظه آزادی را داشته باشند.؟ شاید به نظر شما مبارزان سیاسی تهفه های جدا بافته باشند اما چه مبارزی هستیم که اجازه آرزوی زندگی آزاد را به غیر سیاسیون نمیدهیم.؟ آیا ما مبارز سیاسی شدیم که برای دیگران تعین تکلیف کنیم که چه کسی حق خواستن زندگی بهتری را دارد و چه کسی ندارد؟
و آقای احمدی ادامه میدهد" مشکل اینجاست که این به اصطلاح پناهندگان سیاسی افرادی ضد ایرانی و ضد افراد سیاسی هستند"
وای بر ما که اگر تمام فعالین سیاسی ما مثل این دوست گرامی فکر میکردند. سیاسی نبودن را جرم میداند و آنها را ضد مردم ایران خطاب میکند. به این اعتقاد دارد که تنها کسانی که سیاسی (و جتما مثل ایشان فکر میکنند) حق بقا دارند. دوست گرامی انسانهای غیر سیاسی و یا سیاسی مخالف شما هم حق دارند که از منافع خود دفاع کنند و به زندگی آزاد به دور از جمهوری اسلامی زندگی کنند.
مسولین فدراسیون در سراسر دنیا در حد توانشان دارند کار میکنند و در حال رسیدگی به کار پناهندگان هستند.
متاسفانه نکته ای را که آقای احمدی ننوشته این است که تمام افرادی که با فدراسیون همکاری میکنند از وقت استراحت و تفریح خود میزنند تا بتوانند به پناهندگان کمک کنند. ما نه از کسی حقوقی میگریم و نه سازمانی و یا کشوری به ما کمک مالی میکند.
من یک پرستار هستم که روزی تقریبآ 10 ساعت کار میکنم. و سعی میکنم که هفته ای 2 تا نامه تاییدیه بنویسم.و در3 سال گدشته بیش از 440 تائتدیه صادر کرده ام که بیش از 80% ان به جریان افتاده است و خانواده ها حق پناهندگی گرفته اند .
من یک کمونیست هستم اما برای من و فدراسیون من فرقی نمیکند که یک پناهنده آیا سیاسی است یا مذهبی و یا اقتصادی. کاشکی اقای احمدی به جای قر زدن به فدراسیون در راه کمک به پناهندگان کمک میکرد.
در پایان به عنوان مسئول صدور نامه های تائیدیه از این دوست و تمام افرادی که مایل به کمک هستند تقاضا میکنم که با من تماس بگیرند و در راه رهایی پناهندگان به فدراسیون سراسری پناهندگان ایران کمک کنند.
فقط بدانید که کمک به فدراسیون برای کسی نام و نشان و مقامی نمیاورد. ممکن است سالها در گوشه ای از این دنیا با تمام جان و دل برای پناهندگان کار کنید و یک دفعه کسی مثل آقای احمدی پیدا شود و به شما بگوید که بی هدف هستید و سعی کند که کارهای شما را بی ارزش کند. باید بدون توجه به این قرولندها به کارتان ادامه دهید
باید یک انسان دوست باشید و به ارزش انسانها اعتقاد داشته باشید و به کارتان ادامه بدهید.
ایشان نوشته اند :
آیا آنانی که به خارج از کشور کوچ می کنند پناهنده واقعی هستند و جانشان در خطر است؟
چه کسی میتواند به خود این اجازه را بدهد که کسی را پناهنده واقعی بداند یا نه؟این سوال را یو ان جلو پناهندگان میگدارد و از انها مدرک و شاهد میخواهد نه ما .
ما درفدراسیون سراسری پناهندگان ایران این را جق هر انسانی میدانیم که الارقم مذهب و فعالیت سیاسی و رنگ پوست ووو آنها در هر کجای این دنیا میخواهند زندگی کنند. و به تمام پناهندگان تا جایی که قادر باشیم کمک میکنیم و تنها به کسانی که با جمهوری اسلامی همکاری میکنند جواب رد میدهیم.
ایشان میگویندچند نفر از آنان(پناهندگان) در کنار زندگی روزمره در فعالیت های سیاسی نیز شرکت می کنند؟
به نظرمن تعداد قابل توجهی در فعالیتهای سیاسی شرکت مکنند اما کاش بیشتر از اینها بودند. با توجه به تعداد کم مان جمهوری اسلامی از ما وحشت دارد و همیشه دست به تهدیدمان میزندوترورمان میکند.
در ضمن اقای احمدی گرامی مگر همه انسانها موظف هستند در فعالیت سیاسی شرکت کنند ؟واگر نه شما به انها کمک نمکنید؟ چطور است قبل از کمک به انها برگه تعهد نامه ای جلو انها بگزاریم که بعد از پناهندگی مجبورند فعالیت سیاسی آنهم از نوعی که ما برایشان تعین میکنیم شرکت کنند ؟ باور کنید پناهنده در این صورت به جمهوری اسلامی پناهنده میشو د .
ما انسانها را آزاد در انتخاب زندگیشان میدانیم و برای اینکه حتما در خدمت ما باشند از حق انسانیشان دفاع نمیکنیم.
ایشان مگویند"چه کسی است که نداند که تمام ایرانیان متقاضی پناهندگی در کشورهای اروپایی و آمریکایی برای اخذ اجازه اقامت مدعی می شوند که در ایران جانشان در خطر بوده است"
انسانها دست به هر اقدامی میزنند تا از شر جمهوری اسلامی نجات پیدا کنند. چرا به انسانها ایراد میگرید که میخواهند رها شوند؟چه از نظر سیاسی و یا اقتصادی. به جای آن به مردم کمک کنید که سازمان دهی کنند و جمهوری اسلامی را سرنگون کنند. اجازه بدهید مردم تعم آزادی و شرایط بهتر اقتصادی را لمس کنند.
آقای احمدی میگوید" و متآسفانه سازمان های پناهندگی و گروههای سیاسی نیز آتش بیار این معرکه هستند و بدینترتیب مرز بین یک پناهنده واقعی و یک مهاجر اقتصادی مخدوش شده است"
جه کسی گفته که فقط پناهندگان سیاسی اجازه دارند که به آزادی برسند و بقیه مردم باید در جهنمی که جمهوری اسلامی ساخته حسرت یک لحظه آزادی را داشته باشند.؟ شاید به نظر شما مبارزان سیاسی تهفه های جدا بافته باشند اما چه مبارزی هستیم که اجازه آرزوی زندگی آزاد را به غیر سیاسیون نمیدهیم.؟ آیا ما مبارز سیاسی شدیم که برای دیگران تعین تکلیف کنیم که چه کسی حق خواستن زندگی بهتری را دارد و چه کسی ندارد؟
و آقای احمدی ادامه میدهد" مشکل اینجاست که این به اصطلاح پناهندگان سیاسی افرادی ضد ایرانی و ضد افراد سیاسی هستند"
وای بر ما که اگر تمام فعالین سیاسی ما مثل این دوست گرامی فکر میکردند. سیاسی نبودن را جرم میداند و آنها را ضد مردم ایران خطاب میکند. به این اعتقاد دارد که تنها کسانی که سیاسی (و جتما مثل ایشان فکر میکنند) حق بقا دارند. دوست گرامی انسانهای غیر سیاسی و یا سیاسی مخالف شما هم حق دارند که از منافع خود دفاع کنند و به زندگی آزاد به دور از جمهوری اسلامی زندگی کنند.
مسولین فدراسیون در سراسر دنیا در حد توانشان دارند کار میکنند و در حال رسیدگی به کار پناهندگان هستند.
متاسفانه نکته ای را که آقای احمدی ننوشته این است که تمام افرادی که با فدراسیون همکاری میکنند از وقت استراحت و تفریح خود میزنند تا بتوانند به پناهندگان کمک کنند. ما نه از کسی حقوقی میگریم و نه سازمانی و یا کشوری به ما کمک مالی میکند.
من یک پرستار هستم که روزی تقریبآ 10 ساعت کار میکنم. و سعی میکنم که هفته ای 2 تا نامه تاییدیه بنویسم.و در3 سال گدشته بیش از 440 تائتدیه صادر کرده ام که بیش از 80% ان به جریان افتاده است و خانواده ها حق پناهندگی گرفته اند .
من یک کمونیست هستم اما برای من و فدراسیون من فرقی نمیکند که یک پناهنده آیا سیاسی است یا مذهبی و یا اقتصادی. کاشکی اقای احمدی به جای قر زدن به فدراسیون در راه کمک به پناهندگان کمک میکرد.
در پایان به عنوان مسئول صدور نامه های تائیدیه از این دوست و تمام افرادی که مایل به کمک هستند تقاضا میکنم که با من تماس بگیرند و در راه رهایی پناهندگان به فدراسیون سراسری پناهندگان ایران کمک کنند.
فقط بدانید که کمک به فدراسیون برای کسی نام و نشان و مقامی نمیاورد. ممکن است سالها در گوشه ای از این دنیا با تمام جان و دل برای پناهندگان کار کنید و یک دفعه کسی مثل آقای احمدی پیدا شود و به شما بگوید که بی هدف هستید و سعی کند که کارهای شما را بی ارزش کند. باید بدون توجه به این قرولندها به کارتان ادامه دهید
باید یک انسان دوست باشید و به ارزش انسانها اعتقاد داشته باشید و به کارتان ادامه بدهید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر