کُردستان در 28 مرداد 58

اگر چه بی‏مناسبت نیست تا بر این نکته تاکید گردد که به دلیل ویژه‏گی جنبش کُردستان، و به دلیل وجود هزاران نیروی مسلح و به دلیل حمایت بی‏دریغ و پتانسیل بالائی مبارزاتی خلق رزمنده‏ی کُرد، فضای شهرها و بویژه روستاهای این منطقه با دیگر مناطق ایران، کاملاً متفاوت بود؛ هم‏چنین بی‏مناسبت نیست و به‏جاست تا بر این‏موضوع تاکید گردد، که نگرانی و حساسیت رژیم در مسلح بودن خلق کُرد مربوط می‏شد و سردمداران حکومتی از گسترده‏گی آن وحشت داشتند و به درست بر این باور بودند، که تداوم آن می‏تواند صدمه‏ی جدی‏ای به کلیت نظام وارد سازد؛ اگر چه از درون و از بیرون و به‏منظور به انحراف کشاندن افکار عمومی، با الفاظ سوخته شده‏ای هم‏چون «خراب‏کار»، «اجنبی» و «ضد انقلاب» به استقبال خلق کُرد شتافتند؛ اگر چه رئیس جمهور وقت «ابوالحسن بی‏صدر» و در پی فرمان خمینی جلاد به ارگان‏های حافظ بقای سلطه‏ی امپریالیسم اعلام نمود: «تا سرکوبی غائله کُردستان پوتین‏ها را از پا در نی‏آورید

 

http://triboonshoma.wordpress.com/author/triboonshoma/