داستان تکه تکه شدن جنبش پیشتازفدائی اززبان فدائیان اقلیت
................................................
در پی پلنوم آذر ماه سال ۵۸ و گرایش روز افزون جناح اکثریت به راست، روشن شده بود که جدایی دو گرایش چپ و راست درون سازمان، حتمی‌ست. دو جریان سوسیالیست مارکسیست- لنینیست و اپورتونیست- رفرمیست که اولی خواهان مبارزه با جمهوری اسلامی برای سرنگونی آن و دومی در پی سازش و اتحاد با ارتجاع اسلامی حاکم بود، دیگر نمی‌توانستند در درون یک سازمان واحد قرار داشته باشند
...................................................
به رغم این که در فاصله ۶٠ تا ۶۴ رژیم ضربات متعددی در خوزستان، اصفهان، شیراز، آذربایجان، کردستان، تهران، قزوین، شیراز، گیلان و مازندران، لرستان و دیگر مناطق و شهرها به سازمان وارد آورد و تعداد دیگری از کادرهای برجسته سازمان، از جمله، ويدا گلی آبکناری (ليلا)، توکل اسدیان، قاسم سیدباقری، داود مدائن، خیراله حسنوند، مسعود رحمتی، مرتضی کریمی و صدها رفیق دیگر، جان باختند، اما مبارزه ادامه یافت.
رفقا نفیسه ناصری (نسترن)، زهرا (اشرف) بهکیش، منیژه طالبی، علی جدیدی، قدرت‌الله ارجمندی نیز که پس از ضربه سال ۶٠ نقش اصلی را در بازسازی تشکیلات، در رهبری کمیته‌های تهران و اصفهان، برعهده داشتند، در همین سال‌ها جان باختند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر